Σαν κάθε αναγνώστης βιβλίων φαντασίας που σέβεται τον εαυτό του, η πρώτη γνωριμία με το είδος έγινε μέσα από τον Tolkien. Όταν δε μου είχε μείνει τίποτα άλλο πια να διαβάσω έπρεπε να βρω κάτι αντίστοιχο. Και τότε μπήκε στη ζωή μου ο Guy Gavriel Kay με το Υφαντό της Φιόναβαρ.
Στην τριλογία ο Kay, με το χαρακτηριστικό του τρόπο να παντρεύει ένα άκρως ρεαλιστικό σήμερα με ένα μαγικό χθες, μας συστήνει με μια παρέα πέντε φοιτητών οι οποίοι ξεκινώντας να παρακολουθήσουν μια πανεπιστημιακή διάλεξη καταλήγουν να επισκέπτονται έναν νέο, φανταστικό κόσμο, τον Πρώτο από όσους δημιουργήθηκαν στο υφαντό του σύμπαντος, καλεσμένοι ενός μάγου για τους εορτασμούς των 50 χρόνων του βασιλιά Αϊλελ. Σύντομα όμως όλα αλλάζουν καθώς μέσα από διαδοχικές ιστορίες ο καθένας από τους πέντε συνειδητοποίει ότι έχει ένα σημαντικό ρόλο να παίξει με τελικό σταθμό την πραγματοποίηση του πεπρωμένου του.
Φοβάμαι πως η σύντομη ανάλυση μιας ιστορίας η οποία ξεδιπλώνεται σε τρία βιβλία (Το Δέντρο του Καλοκαιριού, Η Περιπλανώμενη Φλόγα, Ο Πιο Σκοτεινός Δρόμος) είναι απλά αδύνατη. Ο Kay περιγράφει χαρακτήρες πολυδιάστατους, με ιστορία, συναισθήματα, αδυναμίες και φόβους. Κινείται ανά τον χρόνο, συνταιριάζοντας το παρελθόν και το παρόν για να μας δείξει το μέλλον, τονίζοντας ότι όλα συνδέονται και ότι ο κάθε άνθρωπος είναι προϊόν πολύπλοκων συνθηκών.
Ένα από τα στοιχεία που μου άρεσαν ιδιαίτερα στο βιβλίο είναι η αίσθηση ότι τίποτα δεν είναι δεδομένο και ότι μέσα από τις επιλογές τους οι χαρακτήρες διαμορφώνουν την τύχη τους και ορίζουν τη μοίρα τους. Προσωπικά πολλές φορές (γιατί πολλές φορές το έχω διαβάσει) είχα την αγωνία της επιλογής κάποιου από τους ήρωες, λες και το βιβλίο δεν ήταν γραμμένο, λες και κάτι θα άλλαζε…Επίσης οι αναφορές σε κατεξοχήν «μαγικά» ιστορικά σημεία (Stonehenge) μας συνδέει με σημερινή πραγματικότητα και της δίνει τη χρυσή απόχρωση του φανταστικού.
Για μένα το Υφαντό της Φιόναβαρ είναι από τα καλύτερα βιβλία του είδους, όσες φορές κ αν το έχω διαβάσει με έχει κάνει μέρος της ιστορίας, έχω τρομάξει, έχω προβληματιστεί, έχω χαρεί και έχω απογοητευτεί για τους πέντε ανθρώπους και με τους πέντε ανθρώπους, που μέχρι να τελειώσει η ιστορία τους αισθάνεσαι οικογένεια σου.Καλή Όρεξη!!Ε.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Πράγματι εξαιρετικό βιβλίο, όπως πολλά άλλα του Guy Gavriel Kay. Στοιχείο που ξεχωρίζει στους χαρακτήρες η σχέση Κέβιν-Πολ. Ένα απο τα λίγα βιβλία φανταστικού οπού σε κάνουν να νιώθεις κομμάτι της ιστορίας. Πολύ καλά , και με αντίστοιχο αίσθημα (πάντα στον ΄χώρο του φανταστικού), η τριλογία Night Watch του Sergei Lukyanenko και φυσικά το Riftwar Saga(4 βιβλία) του Reimond Feist.
ΑπάντησηΔιαγραφήPS: Πολύ ωραία δουλειά! Συνεχίστε έτσι.
Πολύ ενδιαφέρουσα η περιγραφή του βιβλίου, με συναρπάζει. Δεν έχει τύχει να διαβάσω ακόμη Kay παλεύω με την Ann McCaffrey και τα Dragonquests, αλλά θα το αναζητήσω, σας ευχαριστώ πολύ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
ΑπάντησηΔιαγραφή