Αυτό είναι ένα από τα βιβλία που διάλεξα για την εμφάνιση τους και περιέργως δεν απογοητεύτηκα…Επίσης είναι από τις κλασσικές περιπτώσεις αστείων, έξυπνων βιβλίων με προοπτικές που έγιναν αδιάφορες, βαρετές ταινίες (ομώνυμη ταινία με τη Scarlet Johansson)!Η ιστορία είναι απλή και σαφής…Νεαρή παιδοψυχολόγος, απασχολείται σα babysitter κατά τη διάρκεια των σπουδών για να βγάζει χρήματα έτσι ώστε να καλύπτει τα έξοδα της στη Ν. Υόρκη. Μετά από διάφορες εμπειρίες καταλήγει στην οικία Χ όπου με την πάροδο του χρόνου, εκτός από το να φυλάει ένα 4χρονο που μαθαίνει βιολί, γαλλικά και κάνει ειδική μακροβιοτική δίαιτα, αναλαμβάνει και χρέη προσωπικής βοηθού μιας μαμάς η οποία δεν κάνει απολύτως τίποτα, πέρα από το να φροντίζει την εμφάνιση της και να κυνηγάει ένα μονίμως πολυάσχολο και απόντα σύζυγο!Τα αξιοσημείωτα της ιστορίας είναι ότι η εν λόγω baby sitter, της οποίας το όνομα δεν αναφέρεται ποτέ (συστήνεται ως Nanny, νταντά) είναι ανώτερης κοινωνικής τάξης και η ίδια, και αρκετές φορές η οικογένεια Χ βασίζεται στις γνωριμίες της οικογένειας της (ιδιαίτερα της εκκεντρικής γιαγιάς της) και κάνει αυτή τη δουλειά στα πλαίσια μιας οικονομικής ανεξαρτησίας που επιλέγει η ίδια. Επίσης, βλέπουμε μια λευκή (και δεν είναι τυχαίο το σχόλιο αυτό), όχι πολύ διαφορετική από το περιβάλλον στο οποίο βρίσκεται, φοιτήτρια που δουλεύει ουσιαστικά κατ’ επιλογήν να είναι μόνη της σε μια θάλασσα «εισαγόμενων» νταντάδων, που παλεύουν με μαμάδες που τις βλέπουν με ένα μείγμα φόβου και απορίας ενώ παράλληλα είναι πλήρως εξαρτημένες από αυτές.Ταυτόχρονα με τις τραγελαφικές της εμπειρίες στο σπίτι των Χ, η Nan αντιμετωπίζει τις υπόλοιπες δυσλειτουργικές οικογένειες με τις οποίες σχετίζονται οι Χ και γνωρίζει τον όμορφο και ενδιαφέροντα, φοιτητή του Χάρβαρντ, γείτονά τους και τα πράγματα γίνονται ακόμα πιο δύσκολα.Όλη αυτή η ιστορία παρατίθεται με έξυπνο χιούμορ και ετοιμόλογη απλότητα από δύο συγγραφείς οι οποίες ξέρουν την ιστορία από πρώτο χέρι, αφού ήταν και οι δύο baby sitters. Όλη η δυσλειτουργική, υλιστική κοινωνία του Μανχάταν παρελαύνει στο Central Park για βόλτα, στο Tiffany’s για μικροαντικείμενα, σε βίλες οι οποίες είναι χωρισμένες στη μέση με μονωτική ταινία γιατί το ζευγάρι είναι τσακωμένο και σε παιδικές εκδρομές στο Μητροπολιτικό μουσείο της Ν. Υόρκης.Εγώ διάβασα το βιβλίο στα Αγγλικά και θα το συνιστούσα σε αυτή τη γλώσσα για να αποφύγετε τον κίνδυνο να χαθούν τα αστεία και καίρια σχόλια της ετοιμόλογης και ικανότατης Nan. Ένα βιβλίο χαλαρό, με αστείρευτο χιούμορ για το πώς φαίνεται η ‘καλή ζωή’ σε αυτούς που δεν προλαβαίνουν να την απολαύσουν!Γευστικό και εύπεπτο!Και καλή όρεξη!E.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου