Αρκετά χρόνια μετά την πρώτη ανάγνωση της Ματίλντας ανακάλυψα ότι ο άνθρωπος που, μαζί με τον Ευγένιο Τριβιζά, έβαλαν φωτιά στην παιδική φαντασία ενός 8χρονου κοριτσιού και αποτέλεσαν τους ακρογωνιαίους λίθους στην πορεία μου σαν αναγνώστρια, έγραφε βιβλία και για ενήλικες. Και αποφάσισα να γνωριστώ λίγο καλύτερα μαζί του!
Έτσι λοιπόν αγόρασα το πρώτο βιβλίο του που βρέθηκε στο δρόμο του και εθίστηκα! Το βιβλίο αυτό συγκεντρώνει ιστορίες από 2 βιβλία, το Tales of the Unexpected και το More Tales of the Unexpected. Δεν έχω διαβάσει άλλο βιβλίο του οποίου ο τίτλος να περιγράφει καλύτερα το περιεχόμενο.
Ιστορίες ιδιόμορφες, σκοτεινές και μερικές φορές δυσάρεστες, που κάθε μια είναι μοναδική και διαφορετική. Ο αγαπημένος κος. Dahl, με το σκοτεινό εκείνο και ειρωνικό ύφος του που χαρακτηρίζει ακόμα και τα παιδικά του βιβλία (Τσάρλι και το Εργοστάσιο Σοκολάτας), μας τραβάει σ’ ένα κόσμο που τίποτα δεν είναι τόσο αθώο όσο φαίνεται και που οι εκπλήξεις, ευχάριστες ή δυσάρεστες, μας στήνουν καρτέρι από σελίδα σε σελίδα.
Με περιεχόμενο που πολλές φορές θυμίζει τις εμμονές του Poe και σκηνές που θα εξίταραν τον Tim Burton, τις ιστορίες του δε τις διαβάζεις, τις ζείς. Οι χαρακτήρες του, είναι πολυδιάστατοι, έχουν πάθη, είναι εκδικητικοί, αγαπάνε, μισούνε, ή αγαπάνε να μισούνε. Διαβάζοντας το βιβλίο θες να φωνάζεις, να φωνάζεις από θυμό, από έκπληξη ή για να προειδοποιήσεις κάποιον. Επίσης, γελάς…Γελάς όταν κάποιος παθαίνει αυτό που του αξίζει, γελάς και με εκείνο το σαρδόνιο χιούμορ του που τσακίζει κόκαλα.
Το απόλυτο βιβλίο για να μπεις στο μαγικό και σκοτεινό δάσος που είναι ο Dahl και να μη θες να ξαναβγείς!
Έτσι λοιπόν αγόρασα το πρώτο βιβλίο του που βρέθηκε στο δρόμο του και εθίστηκα! Το βιβλίο αυτό συγκεντρώνει ιστορίες από 2 βιβλία, το Tales of the Unexpected και το More Tales of the Unexpected. Δεν έχω διαβάσει άλλο βιβλίο του οποίου ο τίτλος να περιγράφει καλύτερα το περιεχόμενο.
Ιστορίες ιδιόμορφες, σκοτεινές και μερικές φορές δυσάρεστες, που κάθε μια είναι μοναδική και διαφορετική. Ο αγαπημένος κος. Dahl, με το σκοτεινό εκείνο και ειρωνικό ύφος του που χαρακτηρίζει ακόμα και τα παιδικά του βιβλία (Τσάρλι και το Εργοστάσιο Σοκολάτας), μας τραβάει σ’ ένα κόσμο που τίποτα δεν είναι τόσο αθώο όσο φαίνεται και που οι εκπλήξεις, ευχάριστες ή δυσάρεστες, μας στήνουν καρτέρι από σελίδα σε σελίδα.
Με περιεχόμενο που πολλές φορές θυμίζει τις εμμονές του Poe και σκηνές που θα εξίταραν τον Tim Burton, τις ιστορίες του δε τις διαβάζεις, τις ζείς. Οι χαρακτήρες του, είναι πολυδιάστατοι, έχουν πάθη, είναι εκδικητικοί, αγαπάνε, μισούνε, ή αγαπάνε να μισούνε. Διαβάζοντας το βιβλίο θες να φωνάζεις, να φωνάζεις από θυμό, από έκπληξη ή για να προειδοποιήσεις κάποιον. Επίσης, γελάς…Γελάς όταν κάποιος παθαίνει αυτό που του αξίζει, γελάς και με εκείνο το σαρδόνιο χιούμορ του που τσακίζει κόκαλα.
Το απόλυτο βιβλίο για να μπεις στο μαγικό και σκοτεινό δάσος που είναι ο Dahl και να μη θες να ξαναβγείς!
Ε.
Αυτό που με συνάρπασε στις ιστορίες αυτές (που τις διάβασα πρίν πολλά χρόνια - άσε που είχε δείξει κάποιες απο αυτές και η ελληνική τηλεόραση παλιά)ήταν η δικαίωση της παλιάς παροιμίας "γελάει καλύτερα όποιος γελάει τελευταίος" ..ποτέ δεν θα ξεχάσω την ηδονή του συζύγου όταν σφηνώθηκε το κεφάλι της αντιπαθητικής γυναίκας του στο άγαλμα του Henry Moore ή το καταπληκτικός μπάτλερ του νεόπλουτου οινόφιλου! Εχουν περάσει τόσα χρόνια και ακόμη τα θυμάμαι..
ΑπάντησηΔιαγραφή